Opinie: poortwachters en DNB moeten samen optrekken tegen witwaspraktijken | Wwft

door Ellen Timmer

Vandaag verscheen in het FD de opinie van Michiel Dill van Clavis onder de titel “Poortwachters en DNB moeten samen optrekken tegen witwaspraktijken“. Dill toont begrip voor de positie van banken en bekritiseert het ontbreken van samenwerking tussen poortwachters onderling. Hij wil niet wachten op de uitkomsten van het EBA-onderzoek:

Dat de EBA nu zaken onderzoekt is goed, maar het duurt lang voordat er langs die weg een andere aanpak is geformuleerd. Het is gewenst dat de banken inclusief De Nederlandsche Bank als toezichthouder een aanpak formuleren die het hoofddoel realiseert, de economische schade stopt en het voor banken aantrekkelijker maakt om het risico te beheersen in plaats van uit te sluiten.

Helder moet zijn dat er geen enkele ruimte is voor witwassen, belastingontduiking of terrorismefinanciering. Maar daar begint het pas. Ook schadelijke activiteiten als agressieve belastingplanning moeten worden bestreden. Dat lukt alleen als poortwachters en toezichthouders samen optrekken.

3 reacties to “Opinie: poortwachters en DNB moeten samen optrekken tegen witwaspraktijken | Wwft”

  1. Wat je niet hoort en wat ook niet gezegd mag worden zonder dat je kop als poortwachter er kennelijk direct vanaf woord geslagen is dat het huidige toezicht stalinistische trekjes vertoont.

    Er zijn geen problemen met de poortwachter, echter zodra de poortwachter wordt aangevallen en zijn functie moet uitoefenen zoals het bedoeld is en daarbij toevallig ook negatief in het nieuws komt, dan is het doorgaans gedaan met de poortwachter en dient hij zijn vergunning vanwege gerede twijfel over zijn integriteit op basis van krantenkoppen dan ook in te leveren.Het is een beetje zoals Noord-Koreaanse sporters die hun land op de Olympische spelen vertegenwoordigen, om bij terugkeer met z’n allen naar het strafkamp te worden gestuurd omdat men heeft blootgestaan aan kwalijke democratische invloeden van buiten af.

    Omdat de toezichthouder niet zelden achteraf reageert, en dan ziet zelden maar afreageert op de poortwachter op basis van nieuwsberichten en niet zozeer op vaststaande feiten, maakt het toezicht Tot een soort van stoelen dans dat feitelijk niets te maken heeft met dat geen wat voor de poortwachters en de toezichthouders voor in het leven zijn geroepen. Het heeft ook niets te maken met handhaving van de integriteit van het financiële bestel, maar met een politiek gedreven struisvogelpolitiek waarover men niets mag zeggen en die men gelaten te dient ondergaan zodra met het bijltje wordt gehakt. Als er met het bijltje gehakt wordt, dan helpt geen lieve moeder en zijn alle goed bedoelde Interne memoranda in zaken maatschappelijk betamelijkheid, sanctie checks, vergeefs.
    De poortwachter is om Churchill te citeren een man die bang krokodillen voert met de hoop om als laatste te worden opgegeten.

    Dat ondervinden verzekeraars, dat ondervinden trustkantoren, dat ondervinden ook banken (Lakeman effect). Banken in het bijzonder ondervinden een druk om [sic] collega poortwachters als trustkantoren een pootje te lichten door bankrelaties op te zeggen waardoor meer en meer zaken aan het toezicht van DNB word onttrokken waarbij het risico op misbruik van het Nederlands financieel systeem alleen maar lijkt toe te nemen, Hoewel Nederland over kwalitatief hoogstaande poortwachters beschikt, lijkt men het kind met het badwater weg te gooien.

    Dat is gevaarlijk, heden ten dagen is het vertrouwen op de financiële sector niet langer gebaseerd op een goudvoorraad, maar op het vertrouwen zelf. Als vertrouwen op zichzelf gebaseerd is en men het grillige toezichtapparaat eigenlijk niet vertrouwen kan, dan ontbreekt in mijn ogen een feitelijke grondslag voor het vertrouwen zelf.
    Betrouwbaarheid waar het financieel bestel op is gebouwd, is zo blijkt zeer vluchtig en corrosief zodra het aan onbetrouwbaar gedrag ofwel wantrouwen wordt blootgesteld wat natuurlijk een vreemde en tegenstrijdige gedachte is.

    De journalistiek heeft hier een bijzondere verantwoording, want zij zijn de aanjager van wantrouwen en schijnen zich Van hun bijzondere positie als vierde en onzichtbare macht niet goed te beseffen hun bijzondere positie als vierde en onzichtbare cq ongecensureerde macht niet goed te beseffen.

    De huidige praktijk lijkt een beetje op een scène uit Sesamstraat waarbij de mimespeler op een deur in een frame op het strand klopt om door de poortwachter te worden binnengelaten. Een feitelijk overbodige handeling, want de mimespeler kan ook gewoon om de deur heen lopen via de illegale dan wel niet gereguleerde sector om daar te zijn waar hij wil zijn.

    Ik durf te stellen dat De financiële dienstverlening anno 2020 niet veel beter is dan die anno 2004 toen het toezicht werd ingesteld. Het enige wat men kan zeggen is dat de meest integere klanten door de gereguleerde sector bediend worden, de overigen zijn niet zichtbaar, niet meetbaar wat betreft integriteit en omvang.

    Laten we -tenzij iemand anders een beter idee heeft- dus wachten op het volgende grote schandaal ….

    • Dat is pittig.
      Ik kan me de boosheid van degenen die proberen het poortwachters-huiswerk goed proberen te doen, goed voorstellen, zij worden geconfronteerd met framing en met uitvergroting van de rotte appels die er in iedere sector zijn.
      De sector van de trustkantoren is een gereguleerde sector, met mensen die proberen aan de steeds wisselende compliance-eisen te voldoen. Een volwassen toezichthouder hoort de ondernemingen te steunen die daar mee bezig zijn.

  2. Reactie FEC op LinkedIn:

    Binnen FEC-PPS, waar zowel DNB als de grootbanken en de NVB onderdeel van uit maken, zoeken we al langer de samenwerking op met als doel de integriteit van de financiële sector te versterken.

    Dat gaat over iets anders dan over samenwerking tussen Wwft-plichtigen…

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.